Dizionario Italiano - Greco Antico
accorrere verbo intransitivo 1 προστρέχω, ἐπιτρέχω 2 (in aiuto) ἐπιβοηθέω, βοηθέω
Locuzioni, modi di dire, esempiche anche non chiamati spontaneamente accorrono in armi = οἱ καὶ τοῖς μὴ ἐπικαλουμένοις αὐτοὶ ἐπιστρατεὑουσι [TUC] || annunziato ad Astiage che i nemici sono nel paese, egli accorre in aiuto, ai confini, insieme coi suoi, e così il figlio di lui = σημανθέντων δὲ τῷ Ἀστυάγει ὅτι πολέμιοί εἰσιν ἐν τῇ χώρᾳ, ἐξεβοήθει καὶ αὐτὸς πρὸς τὰ ὅρια σὺν τοῖς περὶ αὐτὸν καὶ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ὡσαύτως [SEN] Sfoglia il dizionarioA B G D E Z H Q I K L M N X O P R S T Y F C J W{{ID:ACCORRERE100}} ---CACHE--- |
Ën piemontèis |